درخواست ویزای اقامت ، اقدامی موازی برای درخواست اجازه اقامت است، با این تفاوت که اجازه اقامت توسط نمایندگی دولت در منطقه مورد نظر جهت اقامت در اسپانیا صادر می شود، در حالیکه اعطای ویزا توسط کنسولگری صورت میگیرد.

در بعضی مواقع کنسولگریها در تفسیر موازین قانونی نمایندگیهای دولت هنگام تأیید درخواستها، سختگیرتر از خود نمایندگیها هستند، بطوریکه در مواردی اجازه اقامت توسط نمایندگی دولت صادر می شود در حالیکه کنسولگری ویزای اقامت مذکور را رد میکند.

بدین ترتیب، به عنوان مثال در مورد ویزای اقامت بدون کار، بعضی از کنسولگریها در تفسیر ش رط داشتن امکانات مالی کافی فقط درآمد دوره ای و منظم شخص را در نظر میگیرند )و مبالغ پس انداز بانکی را در نظر نمیگیرند(، که این موضوع خلاف نظر دیوانعالی کشور در مادرید است، که نهاد قضایی ذیصلاح برای تصمیم گیری در مورد کلیه درخواستهای تجدید نظر علیه تصمیمات اتخاذ شده توسط کنسولگریهای مختلف اسپانیا است.

علیه یک تصمیم رد ویزا میتوان ظرف مهلت یک ماه نزد همان کنسولگری درخواست تجدید نظر کرد، هر چند که تأثیر آن محدود است، بجز در مواردی که اشتباهی صورت گرفته باشد یا اسنادی اشتباها نادیده گرفته شده باشند، یا میتوان مستقیما ظرف مهلت دو ماه درخواست تجدید نظر قضایی نمود، که برای این کار نیاز به تنظیم وکالتنامه محضری و تعیین وکیل است که باید ترجمه و تأیید شده باشد.

به جریان انداختن درخواست تجدیدنظر قضایی، آنگونه که در ابتدا تصور میشود، چندان طولانی نیست، زیرا اقدامی مکتوب است که نیازی به برگزاری دادگاه ندارد و ظرف مدت 6 تا 8 ماه حکم صادر می شود، که در صورت قبول درخواست تجدیدنظر و صدور رأی قطعی منجر به لغو تصمیم رد ویزا می شود و کنسولگری را موظف به صدور ویزا برای متقاضی می کند.

لذا درخواست تجدیدنظر در خصوص رد ویزا می تواند مناسبترین شیوه در مواردی باشد که در آن معیار کنسولگری با دکترین حقوقی تضاد دارد و هربار می تواند مانعی برای درخواست مجدد ویزا باشد.