در حکمی به تاریخ 12 ژوئن 2023، قاضی ماریا اسپرانزا کوردوبا کاستروورده بیان می‌کند که هیچ نهادی از اداره اسپانیا صلاحیت ارزیابی شرایط صدور گواهی اقامت مالیاتی صادر شده توسط دولت دیگر را ندارد.
از این رو. آژانس مالیاتی اسپانیا نمی تواند محتوای سند مذکور را که توسط کشوری صادر شده است که اسپانیا با آن توافقنامه اجتناب از مالیات مضاعف (CDI) دارد، نادیده بگیرد.
به طور خلاصه، حکم می کند: "اعتبار گواهی اقامت صادر شده توسط مقامات مالیاتی یک کشور دیگر باید فرض شود و محتوای آن را نمی توان رد کرد، دقیقاً به این دلیل که موافقت نامه مالیات مضاعف امضا شده است."
وزارت خزانه داری از یک شهروند با اقامت مالیاتی در ایالات متحده مبلغ 3,6 میلیون یورو برای مالیات بر درآمد از سال 2008 تا 2010 مطالبه کرد. اسپانیا و ایالات متحده از سال 1990 توافق نامه ای امضا کردند. وزارت خزانه داری ادعا کرد که شهروند مورد نظر چندین خانه داشته است. در اسپانیا، وسایل نقلیه پیشرفته و حساب های باز در نهادهای اسپانیایی. با این حال، درآمدی که شهروند مذکور دریافت کرده از ایالات متحده بوده است.
به همه این دلایل، خزانه داری گواهی اقامت مالیاتی را رد کرد، به طور یکجانبه تصمیم گرفت که تضاد اقامتی وجود داشته باشد، قوانین مندرج در خود توافقنامه برای حل چنین مواردی را نادیده گرفت و مستقیماً ماده 9.1 ب) LIRPF را اعمال کرد: شهروند گفت: به عنوان مقیم مالیاتی اسپانیا در نظر گرفته می شود زیرا پایه مستقیم یا غیرمستقیم درآمد او در اسپانیا بوده است.
حکم این حکم ضوابط خزانه داری را باطل می کند، تاکید می کند که CDI (توافقنامه مالیات مضاعف) فراتر از قوانین اسپانیا است و بنابراین اگر واقعاً تعارض محل اقامت مالیاتی وجود داشته باشد، باید توسط دادگاه بدوی طبق قانون حل و فصل شود. معیارهای CDI
